Huub zat twee uren aan de kant te kijken hoe een ieder staat te dobberen. Plots staat hij op en pakt de enige vlaag van de dag. En hij ging als een speer.
Dus, Hans en ik, dan maar weer optuigen in de hoop wat van de vlaag mee te kunnen pakken. Maar eenmaal op het water was de koek al weer op.
Huub, perfect timing en misschien de dagzege 
