bijna copy paste van 17/12, alleen solo deze keer en met 110 liter speedster (maidentrip). 8 à 9 ms is nipt te weinig, de 138 kruist dan beter op en is even snel in deze vlakke condities. 14 graden en waterzonnetje eind december ! 

Een sessie om snel te vergeten, gearriveerd en kort daarna al afnemende wind. Toch een poging gedaan om achter bij de hoge kraaier te geraken (incl wandeling voor geul bij Zilverput door lage tij). Daar gearriveerd met moeite 5 planeerbare runs gevaren en vevolgens in dobbertempo weer terug bij de auto te belanden. Te klein zeil en plank voor deze condities, geen kou gehad met 14 graden.

Super dagje samen met Rudy Goossens en Philip Boedt al was de voorspelde wind niet van de partij

Ongeveer zelfde omstandigheden als eergisteren, ietsje minder wind wel, pal op laagtij afzakkend naar 14-18 op de paal (iets minder nog op het water), dus dat betekende: vechten om te planeren. Uiteindelijk viel hij vrij plots weg, want in het Zuiden dreef ontieglijk traag een gigantische depressie langs, die de wind wegzoog ipv. hem aan te wakkeren. Iedereen naar binnen dobberen. Ik tegen zonsondergang nog eens heen en weer dobberen naar de bank, om mijn vlaggestokken terug te halen, maar die waren inmiddels al onder water verdwenen. Mannen locals! Wie de rode stokken met fluogele vlag nog eens ziet verschijnen met laagtij gelieve ze aub mee te nemen naar de kant ! Ze zaten met -175 nog 40cm boven water, dus tot laagtij van +/- 140 moeten ze nog zichtbaar zijn.

Vandaag ultralichtweer dus, voor de heel lichte mannen. Wij (allemaal +/- 70ers) konder ons dus goed meten met elkaar : Marc, ik , Koen, Patrick. Blijkt dat Marc op een Tiga dus het snelste in plané geraakt, dat Koen dus ook zonder de truuk met de koord wreed scherp kan varen (Koen, dat ik vandaag weer een Tommeke deed was niet met opzet !! Vorige keer wel ;-) ). Yves solo ? Dat moet wel want wij hebben geen Yves gezien aan de bank. Wel een paar anderen die moeilijk in plané geraakten.

Uiteindelijk, na het vergeefs mijn stokken zoeken op de bank, in de schemering weer naar binnen gedobberd, en toen voltrok het wonder zich ! Koen en Marie-Paul hadden in het Zuiden op de Schelde namelijk de depressie opgebruikt, en het eeuwige wonder waarvoor we het toch allemaal doen geschiedde weer : het water werd heel geleidelijk aan weer grijs, met aarzelende en van langs om meer nadrukkelijke vlaagjes, zodat ik nog tot het donker wat over en weer heb gevaren voor de parking. Maar toch wel een beetje gehad met lichtweervaren, want alles voelde vandaag heel zwaar aan, nochtans gelijke settings als eergisteren.

[RE-UPLOAD USING GPSRESULTS - want to see my track, but give the crew the opportunity to test and fix the bug in which track is not displayed, only blank map centered East of Den helder and animated track is displayed]

Ongeveer zelfde omstandigheden als eergisteren, ietsje minder wind wel, pal op laagtij afzakkend naar 14-18 op de paal (iets minder nog op het water), dus dat betekende: vechten om te planeren. Uiteindelijk viel hij vrij plots weg, want in het Zuiden dreef ontieglijk traag een gigantische depressie langs, die de wind wegzoog ipv. hem aan te wakkeren. Iedereen naar binnen dobberen. Ik tegen zonsondergang nog eens heen en weer dobberen naar de bank, om mijn vlaggestokken terug te halen, maar die waren inmiddels al onder water verdwenen. Mannen locals! Wie de rode stokken met fluogele vlag nog eens ziet verschijnen met laagtij gelieve ze aub mee te nemen naar de kant ! Ze zaten met -175 nog 40cm boven water, dus tot laagtij van +/- 140 moeten ze nog zichtbaar zijn.

Vandaag ultralichtweer dus, voor de heel lichte mannen. Wij (allemaal +/- 70ers) konder ons dus goed meten met elkaar : Marc, ik , Koen, Patrick. Blijkt dat Marc op een Tiga dus het snelste in plané geraakt, dat Koen dus ook zonder de truuk met de koord wreed scherp kan varen (Koen, dat ik vandaag weer een Tommeke deed was niet met opzet !! Vorige keer wel ;-) ). Yves solo ? Dat moet wel want wij hebben geen Yves gezien aan de bank. Wel een paar anderen die moeilijk in plané geraakten.

Uiteindelijk, na het vergeefs mijn stokken zoeken op de bank, in de schemering weer naar binnen gedobberd, en toen voltrok het wonder zich ! Koen en Marie-Paul hadden in het Zuiden op de Schelde namelijk de depressie opgebruikt, en het eeuwige wonder waarvoor we het toch allemaal doen geschiedde weer : het water werd heel geleidelijk aan weer grijs, met aarzelende en van langs om meer nadrukkelijke vlaagjes, zodat ik nog tot het donker wat over en weer heb gevaren voor de parking. Maar toch wel een beetje gehad met lichtweervaren, want alles voelde vandaag heel zwaar aan, nochtans gelijke settings als eergisteren

Leuk middagje met wat surfmaatjes aan de Oesterdam.

Relax wat rondvaren met mijn xl boardje, zalig

PatE bedankt om mijn gps te mogen opladen