Lekkere sessie na het werk. Precies goed even voor de 9.2.

Er waren vier jongetjes die op het strand met zwemkleding en handdoeken op het strandje lagen. Er lagen ook wat plastic colaflesjes, chips- en dropzakjes etc bij hun. Ik dacht meteen, zal ik even zeggen dat ze dat straks wel op moeten ruimen, maar ik bedacht ook meteen om ze het voordeel van de twijfel te geven. Soms oordeel je we eens wat te snel. Dus ik ben doorgelopen en ben het water op gegaan. Ik hoopte dat ze het op zouden ruimen.

Toen ik een half uurtje later terug kwam waren de jongens weg en lag de rotzooi er nog. Die heb ik vervolgens teleurgesteld maar opgeruimd. Wat ik toen nog niet zag was veel erger.

Even later kwam ik na nog wat rakjes van het water en kwam ik weer langs de plek waar de jongens hadden gezeten. Ze hadden ook wat geulen gegraven in het zand. Toen ik een stap terug deed schrok ik toen ik er een symbool in herkende. Het was een hakenkruis en ik was in één klap niet meer teleurgesteld maar mijn bloed begon te koken. Uiteraard begrijp ik dat het best jongetjes streken kunnen zijn. Dat ze het niet goed begrijpen. Dat het symbool iets spannends is ofzo. Ik geef ze graag het voordeel van de twijfel en ik hoop dat ze nu thuis op de bank bij hun ouders zitten met hopelijk ook maar een greintje schuldgevoel. Dan weet ik dat het goed zit.