Vandaag de eerste windsurf competitie in m’n leven meegedaan! Ik had geen idee wat ik er van moest gaan verwachten. Of ik het fysiek uberhaubt wel zou aankunnen. Daar ik niet eens de parcour een keer had gevaren voor de wedstrijd. Dus voor mezelf had ik me voorgenomen vooral te genieten en de eerste wedstrijd als oefening te zien.
Wel weet ik van mezelf dat ik snel uitgeput ben als luilak. Dus ik besloot op alles energie te bezuinigen en lekker relaxt vanaf het strand te beginnen. 
Ik weet niet of er een helicopter was, maar ik had me daar op gericht, daar alle zeiltjes het zicht blokkeerden. 
Floep, zag ik in de verte de speedboot in een x al voor de zeilboot vliegen. Een hele late start dus. 
Echter kon ik hierdoor achter de drukte bij de boot een gat vinden om met veel vaart langs de kluwen te schieten..
Heerlijk langs het strand geknald met uitzicht op een gigantische menigte foilers en snellerikken die ver voor me uit, maar wel upwind moesten varen. 
Eigenlijk ging ik best wel lekker en de eerste bocht kwam in de buurt.. Jordy op z’n foil, Maciek op z’n foil zoefden tegen m’n richting in. 
Toch echt wel bijzonder om gewoon binnen een sport in een wedstrijd tegen de helden te kunnen gamen! Je zou als amateur boxer maar tegen Rico Verhoeven in de ring staan haha. 

De eerste boei lekker ruim genomen buiten de kluwe om. Niet doorgeplaneert, maar ook niet gevallen.  Tering wat is er dan veel gekrioel om rekening mee te moeten houden… Toen me een weg door alle vuile wind en klotsbak van hekgolven heen gebaand.  
Toen weer een lekker rak.. volgens mij erg veel mensen in kunnen halen. Bij de 2e gijp wilde ik weer ruim om de kluwen heen  (die was minder). Kwam er een foiler nog ruimer van hogerwind ingedraaid en flats ging voor me op de bek. Er zat niks anders op dan van de plank te springen.. afgrijselijk. Ik dacht dat de wedstrijd wel voorbij was. Mn zeil lag kut. Ik moest nog best ver downwind om de zeilboot rond te komen. Dus uit planee voor de wind terwijl er val alles om je heen vliegt.. gelukt! Ik was weer in plané de 3e rak in.
Ik weet niet wat er aan de hand was, maar ik was maximaal aan het oploeven en het strand kwam niet dichterbij. Dit was een langzame run waarbij er aardig wat foilers me upwind konden voorbij scheren. 1000+ in de ranking ging het teleurgesteld door m’n hoofd. Gewoon steady blijven genieten en doorgaan dacht ik toen, iedereen kan een tegenslag hebben… Uiteindelijk toch nog een stukje ruimer kunnen varen voor de laatste bocht.. 
Er kwamen allemaal figuren met snelle slalom spullen me tegemoet die al om de boei waren. Indd. 1000+ ging ’t door m’n hoofd. Ik kon me niet voorstellen dat ik een heel rak voor lag op die jongens. 
Er was nu wel heel veel drukte en kluwen om de boei. Tering wat een toestand! Omdat ik niet weer in de ruime baan van de foilers wilde komen maar gekozen voor een soort channel tussen al het gekrioel, gevladder en ronddriijvende gear door. Dit had ik nog nooit meegemaakt en ging als zeer slechte gijper uiteraard op m’n bek. Te veel prikkels om op te moeten letten, vuile wind, klotsbak. Nu had ik een groot voordeel door met 7.0 aan de grote kant op t water te staan, want niemand leek normaal weg te komen in die vuile wind en hekgolven. Gelukkig kwam ik redelijk snel in planee en kon ik me een weg banen uit al dat gekrioel. Wat een giller dit. Ze zouden een 360 cam op die boei moeten zetten om het allemaal op te nemen haha. 
Lekker volle bak wind weer in het zeiltje gaan met de banaan. Nu had ik voor het eerst mensen in mn vizier waar ik tegen op kon varen. In de verte een leuk doel. Vol gas om deze rode challenger sails future fly (?)  in te proberen halen. Uiteindelijk hoorde hij mn gekletter in z’n nek en ging hij me de ondiepte in drijven.. we gingen lang gelijk op maar toen kwam ik hem ruim toch achterlangs voorbij. Ik wilde vuile wind creeëren dus ben toen weer flink gaan oploeven.. Echter toen zag ik hem kiezen voor een ruimere windse koers… Gelijk was ik aan de beurt om gekletter in mn nek te beluisteren… verbaast keek ik even upwind en zag ik de nieuwe North RACE. Er zat een isonic snoet aan.. Geen idee, maar hup, vol gas pushen en heel even dacht ik weer voor te komen.. Maar deze man kwam mij toch echt voorbij en ik herkende Pieter Bijl! Dat was voor het eerst dat ik dacht dat de 1000+ misschien wel meeviel! Hij draaide zich om een wees me er op dat ik helemaal niet op de finish afvaarde… 
Pieter ging als een malle ruime wind over de chop. Een vervelende koers zo ruim omdat je van chop rug naar chop rug moet stuiteren. Nu snapte ik ook waarom de challenger al eerder wat ruimer was gegaan. Ik vond het al lang mooi om zo dicht op Pieter Bijl te finishen en heb toen op veilige mode de ruime koerst richting de finish gemaakt. De Challenger sails vloog weer mooi voor me uit achter Pieter aan.  Zelf vond ik het allemaal al lang mooi en gelukzalig ging ik de finish over!