Vandaag begon het surfen wat minder vlot…
Pas om 14u het water op geraakt, en na een tweetal rakjes besloot mijn surfset dat het tijd was om te transformeren naar een wingset — midden op het water.
Na de onvermijdelijke crash raakte ik verstrikt met mijn zeil trapeze, worstelde mezelf los en begon achter mijn plank aan te zwemmen. Helaas had die er duidelijk meer zin in dan ik, want hij lag al in turbo-afdrijfmodus en buiten bereik van mijn resterende energievoorraad.
Dus besloot ik dan maar mijn zinkend zeil te redden — financieel toch ook iets interessanter, dacht ik zo :-)
Surfbuddy Kurt had de situatie ondertussen in de gaten en kwam me te hulp. Ik dacht dat die 500 meter terugzwemmen met zeil wel zou lukken, dus stuurde hem op zoek naar m’n board, dat waarschijnlijk al vrolijk dobberend richting Schotsman dreef.
Na een goeie 30 minuten watertrappeled met zeil hoorde ik ineens sirenes... Toen begon het te dagen: dit wordt een scène uit "Baywatch Goes Zeeland".
Eenmaal aan wal kwam er een ancien surfer met een pijp me tegemoet, en vroeg, vaar jij een FMX?... en gaf mij het nieuws dat mijn board gespot was — aan de Schotsman. (knap staaltje van inzicht in een situatie)
Snel de auto in gesprongen en die richting uit gereden… en jawel hoor: een compleet hulpdienstenleger stond mij daar te zoeken. Ik telde 19 man!
Lang verhaal kort: dikke dankjewel aan iedereen voor de opmerkzaamheid en een welgemeend petje af voor de coördinatie en paraatheid van de hulpdiensten.
Ook petje af voor surfbuddy Kurt die netjes 130+ km surfte om onderandere op zoek te gaan naar mijn surfboard.
|