Het was fijn om na 3 weken nog eens op het water te staan, maar heeft zeker geen goed gedaan aan de aanslepende elleboogontsteking. Misschien toch maar eens wat andere therapieën beginnen... Bah ja, toch weer eens buiten geweest. Er zijn er anderen die nog veel langer niet buiten zullen kunnen en ik stuur hierbij dan ook een hart onder de riem voor de nog paar resterende weken !!

Verder een rustig middagje, met de gekende Marollegat dobberluwtes afgewisseld met vrij langgerekte vlagen. Met -161 kan je toch al vrij dicht bij de bank varen blijkbaar. Nu al 3 freestylers aan de bank, begin dit jaar was het nog maar 1. Voor de afwisseling ook eens een lang rak tot aan de rode boei voorbij de takkenbossen, niet onder leiding van über-Yves zoals gewoonlijk, maar gewoon met Tom, Dirk en Dré in mijn kielzog. Was ik nu echt zo snel in de chop of lieten ze me maar even in de waan dat ik snel ging door me lang niet in te halen? :) In ieder geval verraste Dré wel meermaals met in plané langsdenderen terwijl de rest stil stond. Ontmoetingen met Den Tom zijn dan weer altijd spannend op een of andere manier. Is het niet dat hij je op ramkoers dwingt om bijna in de wind te draaien, dan is het wel dat hij op 20cm langs knalt terwijl je staat te dobberen. Misschien kan ik maar beter geen opmerkingen meer maken over zijn auto's :).

Had bewust voor kleiner zeil en groter board gekozen om de arm te sparen, maar dat had niet het verhoopte effect...ach ja. Planeerde makkelijk aan. Maar alweer - je kan er iedere sessie bijna donder op zeggen - een defect aan de Challenger zeilen (doorgescheurde lattop). Grace period is over. Dit merk never again, dat weet ik nu wel.