Grosse session dédié à Mr. Alain Demars, grand fanatique des sports de glisse et membre clé du Club Nautique de la Pointe de Saire à Jonville, qui a mis ses voiles définitivement le 2 juin 2017 et qui était un exemple d'optimisme, de persévérance et de passion sans limites pour notre sport.
------------------------------------------------------------------------------------------------
15°C 235-250°
De dag voor mijn 5-jarig speed- en slalom surfjubileum nog eens "een afstandje" gezet : 314 km. De cijfertjes van dit jubileum :
363 sessions all time
16.293 distance all time
12.293 gybes
Zoals alle generatiegenoten die opgroeiden met de exploten van Pascale Maka en andere toenmalige speedcoryfeëen in de jaren '80, begon het allemaal op het Veerse Meer. Onnoemelijk veel kilometers in aftandse autootjes op studentenbudget gebold, voor de extase van het planeren op geleende Ten Cate's van 3m60, opgeblazen onderarmen wegens maar 1 zeilmaat toen.
Dan in de jaren '90, wanneer een zeil werd aangekocht, moest het "zoveel mogelijk zeillatten hebben", want dat waren volgens de schaarse beschikbare fotootjes speedzeilen. En altijd maar vlak water zoeken. Wat ooit naar verluid als speedkanaal zou zijn bedoeld aan het Bergsche Diep werd in de loop der jaren overwoekerd door overdadige boomgroei ten ZW, en die andere toenmalige makkelijke ondiepe vlakwaterspot de Binnenschelde raakte door een samenzwering van overijverige gemeente-ambtenaren en vastgoedontwikkelaars volledig volgebouwd. Gelukkig was een constante de zo nabijgelegen maar best verraderlijke zandbank aan de Oesterdam. Met de jaren schoof het windsurfen wat op de achtergrond. In de plaats kwam 10 jaar lang wat richtingloos en oeverloos kiten, een periode echter waarin ik het toch niet kon laten af en toe een speedneedle, die meestal als decoratie in een of andere shop aan de muur hing, voor een appel en een ei mee te grissen.
Toen zag ik in het voorjaar 2012 op een onbewaakt moment een GoPro filmpje van surfers - met zeilen met veel zeillatten - die elkaar langs een eindeloze zandbank achterna joegen, op rimpeltjes van 5cm. Minutenlang. Plots stak de oude jongensdroom de kop op: surfen op vlak water ! Het was niet moeilijk om in contact te komen met de maker van het filmpje en enkele mailtjes later was ik volledig ingewijd in de hedendaagse speedlocaties.
Ik ben er dan ingerold, eerst met mijn oud spul en na zware aanslagen op de portemonnee in diverse iteraties met allerlei ander spul. Aanvankelijk waren er geen doelen: gewoon zo hard mogelijk gaan op zo vlak mogelijk water, en daar waren blijkbaar nogal wat gelegenheden voor. Maar dat dat "hard gaan" echt wel tegenviel in vergelijking met anderen op de scene tegenwoordig werd heel gauw duidelijk. In de loop van de 5 voorbije jaar heeft dat voor vlagen van moedeloosheid gezorgd, maar er is nu eenmaal een natuurlijke orde der dingen waarin ieder zijn plaatsje heeft.
Uit mijn ooghoek zag ik echter wel andere boeiende dingen, andere thema's die zeker als ouder wordende man toch naar voor komen: uithouding en zorgvuldigheid. Toen ik dus in het begin sommigen op Herkingen urenlang (zo leek het wel) lusjes zag draaien, terwijl ik zelf na een paar runs buiten adem aan de kant lucht stond te happen, begon het te dagen dat daar misschien een uitdaging lag. En natuurlijk sierlijk gijpen, wat ik 25 jaar lang heb kunnen repeteren op de homespot Oesterdam.
En kijk, zonder vooraf te weten waar dit alles ging uitmonden, fast forward naar vandaag. Waar in 2012 100 km nog een onbereikbaar iets leek, en ik mezelf nog bestempelde als "geen hardweer-man", had ik dus niet kunnen bevroeden dat 300 km in stormachtige wind op een speedboard (met af en toe een half uurtje Falcon 85 tijdens winddips) mogelijk was - weliswaar enkel op vlak water - wat anderen deden ver downwind in de chop is nog van een andere orde - RESPECT. Noch redelijke uren en alpha's neerzetten in dergelijke omstandigheden. Fijne vaststellingen dat dit kan gewoon, mits oefening en aan de algemene conditie werken.
Over deze sessie: iets na 7u00 begonnen, met alweer maar 5u slaap achter de kiezen, nooit ideaal, gevaren tot 21u30. Blijkbaar dus heel inefficiënt gevaren: 14u aanwezig, slechts 7u30 gevaren, 40,46 avg sessie-uur. Maar regelmatig bijtanken en rusten was echt nodig want de condities waren best heftig. Me ook doorlopend gesmeten, nooit energie-zuinig gevaren, altijd volle gas de gijp in. Mits wat motivatietalk van de aanwezige distance wereldrecordhouder en andere makkers aan de kant heb ik gemikt op evenaren of zelfs verbeteren van mijn PR 335 km, maar op het eind werd de wind aan de binnendammen absoluut mager-vlagerig en onbruikbaar. Nog 12x heen en weer langs de dam zat er dus niet meer in. Heb dan afgehaakt, in volle aanvaarding. Nu even het "uit zijn hengels hangende" lijf laten recupereren en zien wat de volgende 5 jaren brengen... ?
[huidige pos ww eval.uur: 3 eval.alpha: 4]
|